Но, да не должам

Ако само еднаш

И само еднаш,вистински зачекорите во светот на поезиата

Вие

Ќе се посомневате во денот и ноќта

Дали навистина се ден и ноќ

Вие

На мигови и на Бог ќе му замерите,за вашето несовршенство

А неговото Совршенство

Вие,и на Јагодите црвени ќе им љубоморите

Што се поприродни од вашите образи

Со часовите ќе стоите во висините небесни

Плашеќи се да направите чекор по ивицата на бездната

Зборовите,ах,тие проклетовозвишени зборови

Полни со горчина и љубов,кои се миг

Отров,миг еликсир.

Ако само еднаш

И само еднаш,вистински зачекорите во светот на поезиата

Вие

Со презир ќе го гледате создаденото,и како мало дете

Ќе воскликнувате на несоздаденото

Ќе пиете многу вино,ќе јадите многу бајат леб

Додека вашите очи ќе веруваат само на виножотото.

Понекогаш,само понекогаш со лажна насмевка

Ќе тешите непозната жена,која незнае да пее балади

И низ племенити поеми,ќе ги насликате сите ваши гревови

Вековите ќе ве познаваат,и ширум вратите

На сето неродено време ќе ви ги отвараат

Нормално,ќе стретните чудни облици на живот

И уште почудни начини на Љубов.

Но да не должам

Ако сте обична сенки,бегајте од овој свет

Зошто на вашите дланки,не растат бели ружи

Некаде покрај реверот на кошулата,не ѕирка бело глувче

И вие не сте создадени,со непријателот да се ракувате

Кажуваќи му колку сте среќни што ве повредил

И ве натерал,повторно да го прочитате Јесенин.