Животот ти е казна,а смрта награда

Животот ти е казна,а смрта награда

Со потсмешливо граќање пееше Гавранот на гранката

Додека ги истурав последните трошки на прозорот

Само го погледнав а тој продолжи

Ако пеам за твоите очи

Ќе посакаш некоја да се капи во синилото твое

Ќе оставам идниот стих да го каже песот скитник

Со својот тажен виеж

Ти тогаш молчи,и ловиги соништата

Одвремне навреме погледни на левата страна

Ете таму,каде што блудниците плачат со црвени очи

Додека го гледаат последниот танц на пеперутките

Животот ти е казна,а смрта награда

Продолжи со својата потсмешливост

И под лажната светлина

стравовите се видливи,а солзите вистински

Додека одиш кон виножитото

Со шепотите на Феникс

Кој секогаш во градите ти се буди

Никогаш повеќе нема да пишувам за ладните мартовски ноќи

Бидеќи така ќе ги облежам повторно длабочините на црните дупки

Кои ти Гаврану,ги знаеш уште од раѓањето на времето

Време е

Време е ноќните светла во вените да ги изгаснеме

И бестелесно со зборовите некажани да заиграме

Некаде подалеку од погледите.