Несовршени Мигови

Кога помислив дека те изгубив,шепотот на небото ме утеши

одморисе и припремисе за Вечноста

нејзината Бесмртна Душа те чека

така и ти

конечно со таа средба ќе ја потврдиш својата Бесмртност

во Бесконечноста...

сега сум во облик на смртник

и токму тој облик ми ја прави болката голема

но копнежот за таа бесконечна средба

на чуден восхитувачки и необјаснив начин

секоја вечер во сонот ја лекува таа болка

та кога ќе се разбудам

припремен сум повторно за суровите камшикувања на денските мигови

се научив да не плачам

со насмевка ги дочекувам ударите

некои кои не ме познаваат мислат сега дека сум најсреќниот човек

и веќе стануваат љубоморни  завидуваќи  на мојата насмевка

воопшо не им замерувам

напротив

кога некој миг

ќе направи длабока бразда на моето тело

од која што потекува и мал поток на крв

седнувам,и без да ме види некој полека го отворам срцето

пребарувам во сите мали одаи

кои ги зидав трпеливо во минатото

и од тие трепеливи ѕидови

ќе откачам некоја слика што сум ја сликал со ликот твој

ја гледам негледаќи колку време изминало

ја гледам се додека очите не се заморат

потоа,внимателно ја враќам на старото место

капките крв што потекле ги нема

знам дека браздата запрела да тече

оваа моја срцева галерија

секогаш е пребогата со твои потрети во разни димензии

премногу сум пак јас љубоморен на оваа колекција

ете исто како што Лувр е заљубен во Мона Лиза

па оргиналот го чува во најтајниот трезор.