Додека зимските снегови копнеат по северот
Со волчји бес
Ги заривам ноктите крвнички во тебе
Судбино
Која одсекогаш помалку беше светица,а повеќе курва
Нечекаќи да закркориш небаре си јагне невино
Усниве веќе ми се суви,и градиве пламен ги гори
Не ме теши тоа,дека си постојано во крвта моја
Кога солзите ми течеа
Ти на гавраните чемерот им го расфрла да се сладат
Кога гревовите на плеќи ми натежнуваа
Со сенките лити,оро заигра среде соба
Судбино
Зарем
Ти се здосади и тебе
да ја провлекуваш тишината низ моите жолти коски
Каде секогаш пишував
Дека сите светови во мене се претесни за тебе
Затоа
Погледниме во очи,во нив нема лаги,нити ќе ги има
Ќе заминам еден ден
Но ти ќе исчезнеш како невините детски сништа
Осамено ќе остане огледалото правливо
Ќе нема кој да се насмевнува пред него
Нема коментара:
Постави коментар