недеља, 18. март 2018.

О земјо




Зошто ли сум
Олицотворение на прашината
Која скита од место на место
И затоа ли
Така немилосрдно ме шибаат
Ветриштата низ сите продувани векои
Низ кој минав

О земјо
Сториме денес карпа
Или грутка црна
Да се скрасам на место некое
Макар било тоа и осој лут

Но не барај да се покајам
Оти јазикот ќе ми биде скротен
Тогаш ќе молчат и мислите
И ќе мора скржаво,скржаво да говорам



Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...