Кога времето ќе запре
Денот ќе се распрасни на илјада и едно парче
Тогаш узнаваш,дека
Играта во вртливите соништа е најубавата авантура
Никогаш не си сам
Детелините со четири листа постојано се околу тебе
Понекогаш урилкаш како гладен волк
Но никој не се морничави
Седнуваш на лудиот камен,и весело,како мало дете
Започнува да ги тетовираш сите спомени по телото
Не постои веќе никаде Тајна
Одникаде се појавува Сродната Душа
Ја препознаваш по допирот,насмевката,и сите копнежи кои ги чувала длабоко во себе
Мирисот на Љубовта те понесува
Шекспир се радува
Десно од подимуот за танц
Животот и смрта етеги прегрнати стојат
Танцуваш
Негледаќи дека на земјата цветаат костените.
Нема коментара:
Постави коментар