петак, 2. март 2018.

Нешто безвеза



Ќе ја оставам неделата празна да биде
Одеќи покрај пругата само ете така да ги гледам возовите
Ќе ги оставам дворовите на Црквите
Бегаќи од запалени верници кои постојано повторуваат во себе
Мојот Бог е жив,твојот Бог е мртов
Ќе го оставам и агорите
Каде лицемерите продаваат Љубов ефтино
И само ќе се сеќавам на минатата година
Кога секој на секого му кажуваше Добро Утро

Сега доволетеми само еден миг да заплачам заедно со ветерот
Малку сум уморен од сите утра што ги дочекав
Малку сум бесен на сите ноќи што им робував
Ќе ја сокриам тагата позади насмевката
И се,ама се ќе биде во ред.

Нешто безвеза е сето ова
Стојам како и сите чекаќи да помине месечината
Да ја отпоздравам
Одеќи кон Неделната празнина.






Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...