Заскитани меѓу лажни Светци

Тргнавме во потрага на сопствените илузии

Без да го најдиме прво к‘сметот

Во долапот ни останаа надежите на Дедо

Крај црквата поминавме,не се прекрстивме за секој случај

И така заскитани меѓу лажни Светци со црни криља

Полека започнавме да исчезнуваме

Оставаќи другите да пиат жедно од соковите на нашата младост

Никакво ехо не се слушаше

А ние,заробени во мислите се плашевме да се запрашаме

Дали сме живи покојници во проклетијата

Или гости во лош сон

Ете тука узнавме,времето стои

Додека некои не откорнуваа од нашето

На сето ова Сонцето беше нем сведок

Позади нас останаа маглите и глувотијата на карпите

Та сите кои не спомнуваат

Сега глаголат насекаде

Дека сме повеќе грди,отколку убави

И така ни треба,постојано бамбореше некоја сува старица

Стопани бевме на земјичката,сега станавме аргати

Така ни треба.