Додека ја чекав светлината,заедно со пурпурот
Ноќта сеуште обилно се излеваше над сите винопијци
При тоа слушаќи им го молкот,кој се цедеше од очите нивни
Не ќе ова сказание,разберете,повеќе покана
Со сребрени и златни нишки да го исплетеме нашето Небо
Под кое ќе не плиска слатка вода
И не ќе ревиме покрај сите глобочини
Вината за целата наша себичност ете тука
Ќе стане само минат покојники
Под сенката на Западниот Даб,нема да ни се спржалуваат криљата
Кон исток ќе се радиплува нашата иднина
Некои,кои се испилиле од кукавички јајца
Со рапави крици на крволочни волци
Катаден и бамбореа на земјата
Дека сме ти биле кучешки пород,та затоа сакале да не истребат
Да и коските наши бидат безимени
Не ќе ова сказание,разберете,повеќе покана
Со сребрени и златни нишки да го исплетеме нашето Небо
Под кое ќе не плиска слатка вода
Нема коментара:
Постави коментар