Додека Божјата птица леташе

Додека Божјата птица леташе над небото

Златните глави на сончогледите се нишаа

Од жешкиот ветар кој ги обеспокојуваше

Оти,кутрите не сонуваа

Туку од раѓање живееа само за својата покојност

Не знаеа за зима

Ниту пак во нивните неделни утра имаше смеа

Попладневната тишина ете ги одминуваше

И само со градски безделници гевреци јадеа

Кога кланица ќе видеа,крвта им смрзнуваше

Интересно

Од крстот не се плашеа

Но крај ластегарките се морничавеа

Блудници проколнати низ ановите нивни шетаа

Им раскажуваа

Семето ваше нема со скрб да го храниме

Ами во бескраен ден,и бескрајна ноќ ќе го плодиме

Да,да

Додека Божјата Птица леташе над небото

Златните глави на сончогледите се нишаа

Од жешкиот ветар кој ги обеспокојуваше