Се е поинаку

Додека Амброзијата на Љубовта течеше

Белите коњи го започнаа танцот под виножитото

Среќата,беше започна златната купола да ја извишува

И сончевите лачи осамата ја спобудалија со тоа

Од сето ова

Скрбот остана залепен само кај малоумните

Започнав во сето возвишување

Челото да си го мијам со солзи

И со пламена песна

Го уривав лажниот Бог во срцето.

Сега знаев сигурно

Оковот на празнината небеше наоколу

Ни пак тие сладострасни безредија кои мигот го крадеа

Не ми замерувајте

Што синиве очи со болскот ми се полни

И што златникава пајажина ме прекрила

И што ноќта сега со меки нежни усни ме љуби

Знае

Дека не би ја скрнавел нејзината невиност

што небесите и ја дадоа

вие

немора Љубовта да ми ја возвратите

доволно е само на земјата гревовите да и ги оставите

нека ги цица лакомо

Сето ова не е сказание

отворетеги очите

и допретеги ѕвездите

нека и на вашите дланки капки Амброзија потече

и небидете веќе тешки

со утроба каде е наталожена горчината

и пак велмам

повеќе личи сето ова

како мелем за човечката тага

нелипајте

и не купувајте од Јудејските трговци златни нишки

така оковите не ќе ви пукнат

се е поинаку

кога амброзија ќе се напиете

се е поинаку.