недеља, 20. мај 2018.

Плачи Земјо




Ја допрев со лицето земјата
а таа роморот кој беснееше наоколу го смири...
и реков..
ајде да плачеме заедно..
Јас
јас ќе плачам за сите мртви неродени денови
а ти..
ти плачи за сите безимени гробови..
и кога солзите ќе ги потрошиме
повторно заедно ќе ја кажеме Молитвата за дождовите..
за да лијат потоа...
силно
толку силно што јама таинствена се отвори од лиежот..
белким тогај земјо
гревовите од месото да ги одвојам и во јамата ги нурнам....
плачи земјо
плачи зошто ако не плачеме ќе пламнат Небесата
и обајцата пепел и прав ќе не сторат.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...