Кога моите коски и кожа ќе се соединат
Знам
Дека твојата чудна фантазија за зло ќе се смири
Знаеш
Кога ме испрати на дното од Пеколот
Од мене извираше река од надежи
Не се плашев,и кога мувите ме плукаа
И кажував јасни зборови
Малку беше љуборна на моите Очи
И на зениците каде се преливаше богатство од виножита
Ама ете
И кај тебе дојдоа годините на тагата
И јаловата тишина
Ноќта и денот ги мешаш
И ги бркаш сите кои имаат бакарна боја на рацете
При тоа раскажуваќи приказна за изгубената убавина
Која ти истече додека се валкаше низ машката пот.
Нема коментара:
Постави коментар