Бела Птица

Таму,ете таму каде што замре треперот на дамарите

Ете таму,стотици стотици минати мигови остана сами

Да ги чекаат

Твоите ѕвездени очи кои сега само скитаат по небото

Бараќи го одговорот на прашањето

Зошто утрата не се веќе пурпурни

Би ти кажал

Но моите неспокојни солзи клокотат во душата

Молеќи

Да ме удри мољна

Да ме распара на половина

Та да потечат

Како дар на земјата

Би кажал уште нешто

Но бесконечната празнина пред мене,етеја проклета нека биде

Пехарот со пелин го остава тука

Покрај стутканите колена

Во овој светол и благословен мрак

Да го пијам

Па да воскреснам

Во Бела Птица која ќе раскажува за радоста на Срцето.