Солзите на Ангелот(осми дел)

Неможеше да се каже дека Владимир секојдневно славеше за своите животни успеси,но затоа пак беше сведок како околу него полураспаднатите гласови на париските курви во вид на кикот одекуваат...не му требаше да Учи премногу,оти самата природа го надари со натпросечна интелегенција,па затоа секогаш кога одешше на испити,полагаше без некој особен напор..Благодарение на своите Пријатели чекореше кон патот на Успехот,но кога зачекори првиот ден,си вети самиот на себеси,дека ќе биде подобар од неговиот татко..

Но секогаш,ама секогаш имаше некое чуство дека е под закрила на некои луѓе,кои тој не ги гледаше,но нивното присуство беше секогаш во близина..таа енигма ја откри кога беше втора Година на Факултетот..

Кога некои настани во неговиот живот,ќе тргнеа по некој  нелогичен пат,имаше обичај да оди на реката Сена,да седни на нејзиниот брег и да ја бара непокорената мисла која ќе го доведеше до решението...така и вечерва..ја немаше вољата повторно да оди во Борделот,и покрај што неговите пријатели го канеа..но тој културно ги одби..

Седна на празната клупа,целосно внеусуваќи се во немирната игра на брановите со светлината која се прекршуваше од нив,и правеше волшебни виножита..некаде во тие светлосни пазуви се криеше и сега мислата,или нешто друго..во тој цел занес не ни забележа кога старецот седна до него..кога раката на старецот го допре на коленото тогаш како попарен скокна..но кога виде кој е,се врати на местото и го праша..

-што бараш ти тука...и како ме најде..

-твојот немир кој никако да го смириш,ме донесе тука..

-не те разбирам што ми зборуваш...

-знаеш за што зборувам..средбата која ја имаше пред три дена со двајцата непознати во барот не ти дава мир...

Владимир замолчи...и не му беше јасно од каде знае старецот за таа средба

-кажими веќе еднаш кој си и што сакаш од мене..

-ќе ти кажам прво кој се тие,потоа ќе ти кажам кој сум јас..

-те слушам....се навали малку поудобно на клупата и погледот го пушто повторно во малите бранови на реката,но сепак вниманието беше свртено кон старецот..

-тие двајца непознати се членови на тајната служба,и припадници на тајна секта..ти предложија соработка со службата,а за возврат ќе ти дадат брз успех во кариерата која ти е скоро пред твоите раце..но воедно те предупредија за твоите излети со неколку курви кои скоро си ги масакрирал во налетот на твојот бес..нели..

Сакаше Владимир да се извлечи некако на овие зборови,но тешко му одеше..

-за кој курви зборуваш

-Знаеш премногу добро за кој..тие сега се инвалиди,и вртени во државите од каде се дојдени..но бидеќи си интересен за тука,не те чепкаат сеуште..момче...Французите имаат мерки на сигурност кој функционираат перфектно со векови,и не ги менуваат..значи..овде се се знае..но се одговара кога ќе ги поминеш гранците на дозволеното..токму и затоа ти е понудена соработката..бидеќи си на самата граница...немаш голем избор..

-тебе,тие ли те пратија..

Малку се насмевна старецот и го потчукна по рамото..

-дојдов како твој роднина да те предупредам добро да размислиш...

Мачнината започна да се развлекува помеѓу нив..

-ајде како Балканци да разговараме..биди тука.ќе одам да земам пиво ,па потоа полесно ќе оди разговорот..

Додека Старецот одеше кон блиската продавница,Владимир започна да размислува за се што му кажа овој старец..навистина беше во право..кога се врати му подаде една лименка и за кратко време пивото течеше во нивните грла..

-сега кога веќе наликуваме на Балканци.како што кажуваш ќе ја имам ли конечно честа да знааам со кого разговарам..праша Владимир..и започна во грлото да истура добар дел од течноста

-со твојот Чичко разговараш..му одговори кратко и смирено..

На ова Владимир од преголемото изненадување го исплука пивото далеку од себе во силен млаз..стана и со неверување го гледаше старецот ,кој мирно голтка по голтка уживаше во пивото..

-знаеш..Чешкото Пиво е едно од најубавите пива на светот..и ја подигна лименката во здравица кон Владимир.

-ти,ти мој Чичко...ајде те молам старче не се подбивај со мене...ако дојде да ти позајмам пари,ќе ти дадам,нема потреба да ми ги враќаш..но те молам не се подбивај..Јас немам Чичко,Таткоми е единствен син..имам уште две тетки,но немам Чичко..

-мислам дека е подобро да отидеме некаде малку да касниме,знаеш на празен стомак не се зборува..а и не се прифаќа ништо ново на празен стомак..тука во близина има еден добар Српски Ресторан со добра скара и преубаво вино..ќе одиме таму..и ќе вечераме..низ вечерата ќе ти раскажам се..па потоа ти верувај или не..мене ми е сеедно..

За неполн час мирисот на свежо испечено месо ги ширеше ноздрите на Владимир и на Старецот..да потоа со сласт и двајцата се фрлија да уживаат,уживањето го надополнуваа со прекрасно црно вино..токму виното беше тоа кое ја отвори душата на Старецот..

-Јас сум Владимире,твојот Чичко Вангел..најстариот Син на Коста ..ја започна својата приказна старецот..верувам дека ти знаеш за историјата на нашата Фамилија..

-да знам дека мојот дедо бил голем трговец со жива стока,и дека сме биле една од најбогатите фамилии во целиот регион..

-да точно е дека бевме Богати..и тоа повеќе отколку што некои само претпоставуваа..но трговијата со живата стока беше покритие за она што вистинската  тргуваше твојот дедо,а мојот татко..

-нема повеќе да те прекинувам,ќе слушам само..повели..

-вистинската трговија со која се занимаваше нашето семејство беше Опиум..да Опиум,кој твојот дедо,и неговиот Брат Алексо го земаа од цела Бановина..потоа,тоа што требаше да оди легално,го транспортираа до Белград со помош на Жандармеријата,а тоа што требаше нелегално да се носи,беше носено во придружба на десет Фамилии Аранаутски,кој беа во наше владение..тие му беа верни до Гроб на мојот Татко Коста..хм..Татко..колку е интересно кога ќе кажам татко..тој само имаше облик на Човек.но беше вистинско Животно,Ѕвер..а посебно уживаше кога ќе го земеше камшикот во рака,тогаш неговиот лик се изобличуваше до степен на непрепознавање..на два пати имав можност да ја почуствувам таа негова суровост..на сопствениот грб..прв пат видов кој е тој уствари,кога имав 14 години,ме зеде со себе на собирањето на опиумот..одевме од населено до населено место покрај Вардар,и таму каде што тој ќе ја кажеше цената,и ако почнеше некој да се ценка..со помош на камшикот постигнуваше се..првиот пат,кога ги слушнав пискотниците од неговото пазарење..застанав малку подалеку и започнав да плачам..но некој од Аранаутите му кажал за ова..се појави пред мене бесен,и замавна со камшикот...ја гледаш ли оваа голема лузна на лицето..ете таа ми е подарок од неговиот пазар..вториот пат повторно ме зеде со него..во Гевгелиско..отидовме во едно село,и повторно истата слика..но тогаш ,кога се измори,дојде до мене и му го даде камшикот во рака,кажуваќи ми да продолжам додека тој пушел цигара..го фрлив камшикот на среде двор..од таа моја постапка,збесна во вистинска смисла..им нареди на двајца Аранути,да ме врзат на дрвото кое беше во дворот..и пред сите нив ме камшикуваше се додека не паднав во несвест..

Со малку неверување слушаше Владимир што му раскажува овој човек..

-дедо бил таков,не ми се верува..

-погледни ако не веруваш...бидеќи седеа во самиот крај на кафаната,а гостите беа скоро отидени старецот брзо ја соблече кошулата која имаше темна боја,и се заврти према Владимир..од тоа што го виде навистина доби чуство на гадење...не постоеше место на неговиот грб,кој имаше здраво место,и покрај толкуте поминати години,сепак лузните беа длабоки,што личеа на една неправилно изорана нива..седна,отпи една чаша црно вино во еден здив...и испушто едно големо оххххх,па потоа продолжи да зборува

-од тој ден,започна за мене вистинскиот пекол..никогаш повеќе несмеев да му излезам пред очи,каде ќе ме видеше постојани ме тепаше...мајками несмееше да зуцни кога тој ќе го истураше својот бес врз мене..твојот татко беше мал..но веќе од мали нозе му стана миленик...и така,кога наполнив 16 години,избегав од дома..заминав во Белград,а потоа насекаде по светот..слушнав од нашите,дека кога сум заминал,забранил моето име да се споменува...ете,тоа е мојата приказна Владимире..сакаш Верувај,сакаш не..тука во Париз има сопруга и две деца...би било добро некоја ден да наминеш до кај нас,ако не друго да ги запознаеш твоите Братучеди..и твојата внука,која е само неколку години помлада од тебе..што знаеш,животот секогаш прави изненадувања...затоа евеја адресата..и намини..го кажа ова и стана да си оди...но се сети па се наведна над масата,тивко кажуваќиму..нема потреба да му споменуваш на твојот Татко за мене..бидеќи можеш лесно да си поминиш како мене,да ти кажам,камшикот е сеуште кај Таткоти,нели..и не се грижи за плаќање..платено е тука се ..

Со тешки но сигурни чекори Вангел ја напушти кафаната,заминуваќи во своето секојдневие..