Ајде да побегнеме од Судбината
Мојата и твојата
За да се венчаме со Вечноста
И на почетокот од нашата прва и вистинска патека
Со солзите радосници
Да ги тетовираме нашите имиња
А потоа,ќе те фатам за рака,невино,слично на првиот пат
Одеќи низ тревата зелена
......Носени од младите луди Ветришта.
Да ги заборавиме сите сеќавања
Ова е само дел од писмото
што го носам уште на градите залепено
додека танцувам повторно некое тажно танго со непозната жена
која ја пронајдов во еден згужван и фрлен сон
......каде сите беа уморни од играта на прстите
...од бесцелното гледање во стари часовници
И загушливиот воздух,исполнет со ефтини парфеми.
Којзнае дали оваа пролет,ќе дојдат љубопитни ластовици
Кои нема да се плашат од темните шуми
Да ги надлетаат
Носеќи го писмото до нејзниот прозор.
Нема коментара:
Постави коментар