уторак, 30. јануар 2018.

Што и да се случи



Ако некогаш животот ве скрши на половина
Ете така како сува гранка
Да знаете дека веќе не живеете во цветот на Љубовта
И сите скриени светови ќе заминат во неповрат
Луѓето околу вас ќе застанат како птици грабливци
И ќе грабаат парчиња од вашата тага и немир

Ако некогаш животот ве однесе во слепа улица
Чувајтесе добро,и верувајтеси само на себеси
Седнете на камен,и насмевнетесе онака детски
Со ѕвездите треперете,со ветриштата разговарајте
Од сенките не се плашете
Бидеќи тие во светлината на денот умираат.

Ако некогаш животот ви стане комедија
Знајте дека не сте тогаш попрскани со месечева прашина
Ѕвездите позади вашиот грб со тивок лелек умираат
А сите насмевки се само искривени линии на усните
Музиката што ќе ја слушните,тоа се само капките на дождот.

Затоа
Што и да се случи,погледнете во далечините
И без солзи во очите,тргнете напред

Кршеќи ја илузијата на мигот која ве лепи на местото.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...