Да не беа соништата
Којзнае каде ќе стоев на едно место
Ама евеме
Патувам кон недостижноста
Како мечтател
Кој ја среќава иднината во секој чекор
Оганот понекогаш ме успорува
По месото ме печи
Ме спржалува
Но кога погледот ќе го вперам,во пламенот
Се огледувам,небаре во огледало
И читам во средината
Јас сум твоето срце
Другото неможам да го прочитам
Премногу се ситни буквите
Премногу пламти оганот
Да не беа соништата
Можеби сеуште магиските ветришта
Ќе ме создаваа во иловицата
Со измамнички сјај
Можеви ви заличувам за распливнат
Но сончевиот конец сеуште не ми дава
Сеуште да се издолжам до Вечноста
Навистина
Да небеа соништата
Ќе останев
Со копнежот по една капка солза
Бришеќи ја така сета тага позади мене
Нема коментара:
Постави коментар