.НАШ Е САМО НАШИОТ СВЕТ

@..
*
Постилавме небо во сопствениот шепот
а сепак ечеше тишината во погледот
како ехо во недогледот
како ехо во недогледот

Зар станавме ветрови
што одмараат меѓу прстите
кај што трепетот се игра детско срце
кај што трепетот се игра детско срце

Во нашата бреза ја подигнавме најголемата кула
на чии гранки сега останаа да висат 
само остинатите ѕвезди и по некој зар`ѓан клуч
што ги отвараше портите 
на нашите зеници за летот на тајните

Неимари небесни бевме
со поглед во истокот вперен
ја градевме нашата среќа
во наслаги од солзи
уловена во срцев бран
ја ковавме со две острици
врз наковалната на враќањата
по тактот на татнежот во срцата
***
Што направивме, што направивме
кога ја убивме тишината во мракот
кога го запревме дишењето во утрото
зарем не можевме да им ја украдеме
песната на птиците? 
МЈ 2015 Г