Вистино Моја
Родена во пламенот на Љубовта
Кажими
Зошто сега дамарите на срцето мое ми судат
Толку сурово
Тераќи ме како круна на главата да носам
Венец од ветерови шилци
Вистино моја
Заглавена меѓу искрите на надеж под клепките
Не ми се потсмевај сега
Зошто само ти ми ја познаваш душичкава
Ти ја научи да биде непокорена
Вистино моја
Втисната на мојата дланка
Сега ли писок ќе станиш
Или повторно во некој непознат кожурец ќе се криеш
И така секоја дневна здодевност ќе ми ја крадеш
Да те барам
И пред праг,и под праг.
Вистино Моја
Не сум зачуден што повторно се будиш
И тебе горчливото спокојство те тера
Да трепериш пред бескрајниот плач
Но и те морничави
Кикотот на злото што евего повторно расте
Вистино Моја
Ако бегав Јас од тебе
Небегај сега ти од мене.
Нема коментара:
Постави коментар