Жив Апостол

Ако некогаш запознаете

Жив Апостол

Малку дрдолив,и малку проколнат

Со оловен поглед

Кој пее чудна песна

Не се мачете да го разберете

Тој

Само ги затнува дупките во времето

Со своите Благослови

И понекогаш гледа крв

Некаде напред,каде нема рани по телото

А понекогаш

Танката магла помеѓу умирањето и животот

Ја брка со босилек и темјан

Носеќи ја меѓу своите солзи

Во мракот кој липа постојано

Некој,некогаш

Му прорекнал голема иднина

И големо ѕвоно на грбот

Тешко колку судбината

Напати,се срамеше заради бедата своја

Напати скришум се насмевнуваше

И на скитници им кажуваше

Безбожни приказни

Само облаците над него

Имале облик

Та кога ќе ги раширел очите полни со надеж

Болката на изабениот јазик му поминувала

Вие сепак

Не го гледајте неговиот крај

Оти знам некако

И на крајот ќе стои оклштен

Со чуден,задоволен израз на лицето

Умираќи

Во сонот зелен

Што му го подарија Богомилките

Да сонот

по кој во дирата го следеја

Црните Лазари.