Ако беше Син на Татко

Ако беше Син на Татко

Без мртов оган во очите

Тогаш и слепите ќе можеа да те однесат кај нашиот Господ

Да се помолиш ете така како човек.

Ама ти си помал од птиците,само во мигов така глаголам

Незнаеш ниедно предание,за подбив си

И меѓу чавките,и меѓу гавраните

И не си дораснат за Судбината да те милува.

Кажуваш насекаде,мислите ти ги украле орлиштата

И дека немаш жолчка,та затоа не се срдиш

Поразите за победи ги редиш на пладне

И на крадец му се доверуваш за твојата ѕвездена ноќ.

Нема да те закопам,ни плитко,ни длабоко

Ќе оставам,смрта да исткае на разбојот ирамче за тебе

Со црни нишки,кое ќе продолжува до проклетијата

А името твое

името твое и онака ни свештеници на опело не го кажуваат веќе

нејсе, ни гнилата ткаенина ти ја нема на телото

џиновски бубачки и лебарки ти го смукаат семето

не ќе дочекаш седмо колено

на скаменето чело,ќе те целиваат самовили.

Ние на Божик повторно колаче ќе кршиме

Живо облаче на кој Светец седи ќе гледаме

А твојата преполовена глава ќе виси на копје од подгрбавен воин

Некаде во некоја задушлива и смрдена одаја.