Играќи со Ангелот на Смрта
Сваќаш дека сепак тоа не е игра
И
Гледаш дека тишината веќе се
нарушила
И
Пробуваш скаменетото време да го
разбудиш
Молкот на миговите те раскинува
Го губиш просторот
Ништо нема веќе смисла
А
Планината пука на половина со
крикови
Сакаќи да ти каже
Случајноститете беа реките на
животот
Кои те носеа таму каде што беше
потребно
Само дилемата лебди таму некаде
На која карпа остана залепен
копнежот
Незнам , дали некој сето ова ќе
го разбере правилно,или ќе посмисли дека е посветено на некого или на некоја,но
уживајте во животот,онака како што ужива пчелата на цветот додека ја пее
својата медоносна песна.
Нема коментара:
Постави коментар