Од Безгрешност премина во Грешност

Етего

Застанал на гола спила

Со неговите затегнати криља

И реди псалми од вознемирената утроба

Врз смрзнатите животи

Кои се измориле во оваа студена пролет

И пак ја чуствува тагата

Која му ја испраќаат во тажните песни

Та грлото му се стега

И во очите неможе да му прорти надеж

А,да им каже на луѓево

Кои се жилави,и жилавиот пиреј го носат во семето

Ама пусто

некој им ја разврза низата од денови

да Ангелот

од безгрешност премина во грешност

оти заплака со пелин солзи

и се препокри со мов од праска

и заспа

и сетне се будеше

и се споулавуваше

во неподвижниот воздух

во тоа мало дувло од четири ѕидови

каде ќе спиат уште многу поколениа

и пак ги собра дланките

оти наоколу се умираше без ред

а нему криљата му гореа

светците не му беа веќе браќа

но сепак сеуште беше гласник на небото

кој требаше повторно да се надрасне над еретиците

и да не цица од боските на залудените блудници

кои веќе се вгнездуваа во дното на неговите сини очи.

Да ,беше поинаков од другите

Со нежен облак над главата

И малку му беше прозирна кожата

Ги знаеше сите тајни на Ерусалим

Затоа судбината се плашеше линии да му втисни на дланките

Само бледиот заод на сонцето му се поклони

И пциите го дочекаа радосно.