Копук над Копуците

 Кога ќе умрат сите нивни обезличени зборови

Тогај,и нивните скришни молитви ќе стант бесцелни

Судбината и семето ќе им го стори суво

Та ќе ги колат,небаре се престарени кокошки

Нејсе,во невидлива лушпа се вовлечени сега

И нивното безумно лапање

Прави Гавраните да ја предвидуваат секоја нивна стапалка

Утре,да знаете само

Ќе ја пречекорат временската меѓа

И стаписано ќе гледаат во сопствените гробови

И орда од скитници како оро играат таму.

Ова беше во несреќно време,во Петиот Век

Кога живите џвалкаа лакомо мртво месо

А сепак

Тој ,арамбашата,трупот со човеки лик и без душа

Остана да скита низ вековите

И сите неодомаќени ѕверови ги води со себе

За Химната на Смрта да ја пеат

Сега ги нарекуваат

Копуци над копуците

Кои пците ги прибираат крај себе,впостела стравот да им го берат.

Вие сепак не верувајте

Кога ќе ве милуваат со нивните крвави очи

Оти тие ја знаат и легендата за прозирниот коњ

Кој спиел во прегратките на месечината

Но никогаш нема да ви кажат

Дека третите петли не пеат во маглата што ја сеат

И можеби ќе ве убедат,се што незначајно,да биде значајно

И дека шуплите потполошки се деликатес на полноќ

Оти,ете ветерот свирел низ нивните коски во изгревот

Да,да,ќе ви ја прегрнат вашата душа

Бараќи да се покаете,за да бидете сведители на сите неродени страданија

А Цветко,е де оној улавиот Цветко

Кој сето ова ви го кажал сто пати,му се смеете

Но тој го слуша само гласот на светецот

И затоа увото му е скаменето

Ова не е петиот век да знете

Но ве води слеп волчји пород.