Научиме да сакам

Научиме да сакам

И реков на Брезата која се виткаше

Сакаќи да ја допри земјата за само една прегратка

За да не бидат веќе крвави дланкиве кога ги допирам

И нека се совлада волчјиот нагон кој катаден врие во утробава

Научиме да сакам

Оти течново виножито ме спржали,та не трепереам и воздивнувам

И се обеспокојувам пред небесново синило

Плачеќи со капките ноќ под клепките до пурпурот

По сите наталожени векови во штотуку родените дни.

Научиме да сакам

Та и Јас како тебе да ја целивам црвеницата,и жетварски песни да пеам

Како блага утеха на сите угари

Кажуваќи им,не сте туѓу,ваш сум,ќе изртите семка на нови младенци

Кои ќе печат леб,надведнати над пламен што во огниште ќе им пламти.

Научиме да сакам,и не воздивнувај попусто

Ќе се митарат повторно тука пците,и од Стариот Манастир

Камбаната ќе бие се до полноќ

Е де,ќе лаат уште долго тука,безимените со ѕверска чељуста збеснато

Се додека дреновиот стап не ги одведе до нивниот отворен гроб.