Песочниот часовник зарѓа,тогаш кога лиеа киселите дождови
Но ете,се роди одеднаш ,чинам тоа беше во пустината
Парадоксот Со своите тесни временски ходници
Овде онде,беа малку искривени
Каде секој себеси се гледаше во просторот
Како војува со збеснати ѓаволчиња
А потоа остарен,пладнува под тривековен даб со самовили
Некои,од убавината побудалуваа
И ја оставаа среќата за нив да плачи
Додека тагата шеспати умираше
Необично беше се тука
Па и демоните добрини невидени правеа
Додека Ангелите ги камшикуваа луѓето
Само два,тројца збеснато викаа на цел глас
Не, ревеа како ранети ѕверки
Сето ова е лага
Сето ова е само привид
Кога ќе се рабудите вистински
Вашите души ќе танцуваат.
Нема коментара:
Постави коментар