уторак, 18. септембар 2018.

ИЗВОР




Тече, капка по капка..
Низ ситните камчиња ...
На денот надојден...
Стихови се тркалаат..
Поезија- река која тече ...
И пулсира низ жилите на неспокојот,...
 Громови татнат во градите,...
А плунката се залепила...
На ѕидовите на душата...
Сокривајќи ја таа љубов...
 Што блика како извор..
 Непресушен кладенец ..
Запишана трага на вечност..
Грмат одаите на срцето , погледот милува..
Трепери телото , чекорам босонога..
 Сакам да ја чувствувам...
 Дивината и полските цвеќиња...
Со кои ја галиш мислата..
И вечно живееш во погледот..

Оливера .Ш...18.09.2018



Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...