Знаеш и Ти,Знам и Јас

Би те сакал многу повеќе од Цвеќето што го сака сонцето

Од Рибата што ја сака Водата

Но Ехото на Тешките Чекори на Калдрмата што ги оставив

Безгласно зборуваат,дека срцето мое е  уморно за нови љуњи.

Да,би застанал спроти ветерот со таен повод

Да го слушам како раскажува за неговите допири

Врз твојата коса,врз твоите усни,врз твојата кожа

Притоа гледаќи во небото каде е пресликан твојот лик.

Ахххх,е тајниот запис кој патува до Месечината

Ехххх,е записот кој го оставам на земјата

При тоа завлекуваќи ги прстите во косата

Сакаќи тоа да се твоите допири.

Но,Знаеш и Ти,знам и Јас

Дека клучевите од нашите срца,мораме

Ама навистина мораме да ги фрлиме во бездната

За да не ,не натера повторно Судбината да го пиеме Пелинот.