Би напишал денес илјада и еден стих
За твојата воздишка
Онаа,која твојата душа катаден ја испушта
Додека одиш до крајот на светот
За да го пронајдеш твоето пурпурно утро
Би напишал и за твојот трепер
Кој знам е твојата најтивка утеха
Додека ги стискаш дланките
Секогаш кога тишината беснее околу тебе
Недаваќи ти да ја кажеш молитвата на Љубовта
Би напишал,да би напишал многу стихови
но маглите лепливи ми ја зедоја хартијата
ветриштата луди го однесоа перото во пустината
дождовите кисели го разнесоа мастилото на сите страни
недаваќи ми да ги напишам сите посакувани зборови.
Затоа
вечерва легни си порано
да не закасниш во мојот нов сон
ќе го пронајдеш лесно
мириса на свеж Бадем.
Нема коментара:
Постави коментар