Поздрави го Господ од Мене

Звукот на моторот престана да ја пара планинската тишина,Ѓорѓија го остави возилото на ледината,која беше само на педесетина метри од неговата викендичка,го зеде палтото од седиштето и со спори чекори тргна повторно после напорната седница да се одмори...сам..и покрај неколкуте повици од неколку млади девојки да му овозможат и вечерва да го види Рајот,тој ги одби..којзнае  дали тој сакаше вечерва да биде сам,или судбината..

Но веќе ги качуваше првите скали ,незаклучуваќи ја надворешната врата,кога го почуствува силниот удар по главата,кога се освести,само слабото светло во дневната соба го осветлуваше непознатиот ,кој седеше спроти него на масивната фотеља,тој беше силно врзан за столицата со неколку нови јажиња,ги напрегаше очите за да го види ликот,но едноставно не можеше,зошто погледот му беше заматен од силниот удар.

-кој си ти...праша тивко,со малку страв во гласот..

-не е важно кој сум,туку прашај се себеси што сакам..

-служај Говедо едно,да си ме одврзал веднаш,бидеќи ти незнаеш кој сум јас,и што можам да ти направам..и колку да се трудеше да изгледа строг и нескршлив,сепак гласот го одаваше дека паниката веќе завладеала со него.

-види вака братче,можеш да викаш,урлаш колку ти душа сака,но и самиот знаеш добро дека во ова годишно време,и на ова место,никој не може да те слушне...

Ѓорѓија малку си ја подголтна плунката,и сега навистина во овој миг се покаја,зошто ја направи викендичката на толку одалечено место,ама ете,до вчера тоа не му пречеше кога носеше млади девојки,ама денес,денес навистина му беше криво.

Проба повторно својот авторитет да го продава.

-слушај ме сега...можеби знаеш,можеби незнаеш,но од мене половина држава се треси,и затоа,ако имаш некој проблем,одврзиме,и ќе го решиме проблемот како луѓе.

-повторно грешка..утре сабајле кога ќе го најдат твој труп тука,другата половина од државава итекако ќе биде радосна,а и еден добар дел,од таа твоја половина ќе биде задоволна што те нема....

На Ѓорѓија му стана јасно дека ѓаволот ја однел шегата,но сепак проба за последен пат да делува на непознатиот..

-одврзиме,зошто за 1 час ќе дојдат моите луѓе,и ти ќе бидеш мртов..

-само за твоја имформација..Јас сум мртов веќе 2,5 години,и тоа благодарение на тебе..а кога ќе дојдат твоите луѓе ти ќе бидеш веќе на пат за другиот свет..

Крикот кој се откорна од самото дно на Ѓорѓија,беше оној крик што го пуштаат очајниците,кога се фаќаат на последната сламка за спас.

-кој,кој си ти проклетнику,и што сакаш од мене...којјјј..на последниот збор започнаа солзите да се тркалаат по неговото лице..

Непознатиот стана,и ги запали сијалиците на огромниот лустер кој висеше во дневната соба..лустер,кој Ѓорѓија го демонтира од една стара воена зграда..какви ли не перипетии направи додека не го изваде..но секогаш кога ќе ги запалеше сијаличките,неговиот лик блескаше од радост..кога светлината ја осветли собата го виде ситниот и мал човек,со темно лице,скоро ид а немаше некоја нормална човечка црта на неговиот лик,болката која орала,направила толку длабоки бразди,што ни најделотворниот мелем не би ги исправиле ти бразди.

-ќе бидам краток...започна да зборува,држеќи го пиштолот во рака..пред две и пол години,да пред две ипол години,токму во ова вила,Ти..додека зборуваше,гласот му беше едноличен,без никакви емоции,но сепак една солза се срина од неговот десно око...Ти си ја силувал,а потоа твоите телохранители ја убиле мојата дванаесетгодишна ќерка..да Ти си ја силувал,и од тогаш,мене ме направи само сенка,цела година тагував,но потоа се соземав,и решив да го пронајдам виновникот....а те пронајдов лесно..благодарение на кристалот од овој лутер,кој беше најден во раката на мојата ќерка..таа и мртва не го испушташе,но кога мојот бакнеж се најде на нејзиното мртво чело,кристалото падна на земја..го зедов,и барав,барав цела година од каде би бил..кога мој роднина ми кажа дека кристалот припаѓа само на овој лустер,и дека тој е кај тебе,веќе немаше сомнеж дека си ти..а тие солзи..не ти вредат...

Жолтилото беше толку налепено на ликот од Ѓорѓија,што беше немоќен да каже нешто..кога ги собра последните сили,проба да ја добие барем милоста...

-простими,простими те молам...ќе сторам се,ама се да ти го направам животот убав..те молам простими...

-Ѓорѓија..такви ѕверови како тебе не заслужуваат да живеат..затоа не моли...го крена пиштолот во висина на неговот чело..

-те моламмммммм,те моламмммм..просто цвилеше Човекот од кој многумина се смрзнуваа на место кога ќе се појавеше,неговиот авторитет беше толку голем,што некои кажуваа дека нема сила,освен Божјата што може да го сопре..

-Ѓорѓија..Поздрави го Господ од Мене...и него моли го да ти прости..не сум јас тој кој простува..ги кажа овие зборови,и ладнокрвно го повлече орозот,истрелот одекна во собата правеќи ехо и надвор...откако висна главата на Човекот кој своите злостроства ги криеше позади својата функција,непознатиот,мирно и со спори чекори ја напушти викендичката...после половина час пристигнаа неговите телохраните,кои мирно го гледаа мртвото тело на нивниот господар,но од друга страна заеа,дека од утре ќе имаат нов господар.истрагата тапкаше во место,или многумина кои беа задоволни од тоа што го немаше Ѓорѓија,се потрудија истрагата да тапка во место.