уторак, 18. септембар 2018.

Потомци на Феникс





Би те запишал во Срцето како Тамара
Или како Ирена,сеедно е нели
За дамарите што ќе треперат деноќно
При тоа повикуваќи ги капките крв на нов див клокот

Би те запишал на хартијата,како Сузана
Или како Пенелопа.сеедно е нели
За мастилото кое ги слика сите мои тајни воздишки
На крајот од секоја густа ноќ.

Би те праша повторно,наивно но и малку безобразно
Онака како што умеам во денот кој се раѓа
Зошто мораше,без срам и перде,да станеш мој неспокој
Кој се расплинива во сета моја тишина.

Гледаќи ме со твојот скриен поглед
Во кој горат нашите тела
Небаре се потомци на Феникс
Кои во Пурпурот се нови пламени желби.








Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...