петак, 21. јул 2017.

Пробав да го мерам времето




Пробав да го мерам времето
Но мојата педа беше премала
Чекорот беше преспор
Минутата кратка,пократка од јадосан здив
Часот тешко доаѓаше
Денот изминуваше без да го забележам
Колку ли недели изминаа се прашувам
Месеците воопшто не ме сакаа
Можеби затоа што ветерот ми ги крадеше од пред очи
Ах Години
Само крикнувам под сводот на Месечината
Зарем и вие станавате само бројки на хартијата
Што не се сеќавам на вас
Пробав да го мерам времето
Но тажниот звук на виолината
Низ пискотот свој зборуваше
Не го број времето
Зошто со секој изминат миг,ти стануваш сенка во просторот.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...