четвртак, 20. јул 2017.

Подарок од Небото



Се појави одеднаш
Како цвет кој му пркоси на времето
Подаруваќи ми бакнеш со вкус на сон
Соленоста на твоите усни
Со допирот на моите станува најубавата небесна медовина
Помешана со нектарот на вечноста..
Додека те држам за дланките галебите пеат некоја заносна симфонија..
Сите мои копнежи,сите мои надежи сега се пред тебе.
Нахраниме со силата која извира во длабочините на твоето срце..
Прегрниме со светлината на твојата душа каде трепери бескрајната топлина…
Ја чуствувам твојата покривка која полека паѓа врз мене
Некаде на рабовите е опшиена со зален прав..
Прегниме
И со прегратката да тргнеме према изворот
Каде животот низ весел клокот се раѓа..
Знам,и знаеш
Дека тие патеки кон изворот се исполнети со мирисот на темјан и лавор…
Ти ги подарувам јас,моите бакнежи не како договор за сигурна иднина
Туку како завет кој само смрта ќе го избрише…
Не чекај да ти подарам ружа црвена
Посадиго твоето семе во моето срце
И во таа трепелива градина
Секое утро со најубава насмевка бериги најцрвените и најмиризливите ружи…

Се појави одеднаш
Носеќи ги сите дождови кои ја миеа темнината околу мене
Се појави одеднаш
Насмеана со поглед кој ги носеше сите ѕвезди на небото
Се појави одеднаш
За да ги заборавам лелеците,тие тажни еха на скршеното срце
Се појави одеднаш
За да ми ја кажиш наједноставната смисла на животот
Дека Лагата е Човечка,Вистинста е Божја.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...