Кројачи на Судбината

Не го убивајте мојот ден

Зошто ми ги носи сите летни спомени

Уверен сум во ова,и

Ќе морам,тогаш да се одрекнам од желбите

И да станам крвник

Та

Ќе ја распарарам,онака без чуство ноќта

Оставаќи ја да се влечи ранета по разјадена калдрма

И на месечината ќе и ги ископам очите

Гледаќиве од заодот,како ве прогонуваат

Полутемните сокаци исполнето со гладни сенки.

Не ми ги сечете нишките од времето

Зошто секогаш таму го играм забранетиот танц со светлината

И му шепотам со болката под третото ребро

Ова во вениве,не е моја крв,којзнае

Можеби е само пелин со црвена боја

Уверен сум во ова,и

Ќе морам да го оставам за вас скиснатото вино

Кое за миг ќе ви ја украде срдечната смеа од усните.

Ме демните

И мене и другите

Ако

И треба,оти

Згрчени под товарот на своите сенки

Кои повеќе ви се мачители

Со вашата пирејска жилавост ,која никнува насекаде

Во секоја пукнатина на деноќието

Ве тера никогаш да не прашувате колку е часот

Уверуваќи се себеси

Дека сте вешти кројачи на Судбината.