Го пронајдов сопствениот Мир
Во Царството на Злото
Ете така едноставно
Што не му позајмував на никого чуства
Не зборував напразно
И легнува мирно во кревет
Кои некои зборуваат дека мирисал на Блуд
Не го барав времето во непостењето
И не плачев пред сонцето
Не се чуствува како патник во животот
И не шепотев радиреда молитви
Ретко,навистина ретко шетам
Во просторот каде се раѓаат желбите
Но и понатаму ја пушам цигарата до филтерот
И ја пијам вотката до последна капка во чашата
Пишува,не за да ме тапшаат по рамо
Или да се сликам радиреда
Не подобро ќе кажам,пишувам секој ден
На новото платно што ми го дава утрото
Го пронајдов сопствениот мир
Зошто ги сакам сите капки од дождот
А во меѓувреме
Го оставам Гавранот да пее за изгубените времиња
И мртвата Љубов
Додека наоколу се шири царството на злото
Само се насмевнувам искрено
Исто како што Месечината се смее на Полноќ.
Нема коментара:
Постави коментар