Не кажувајте вие сенки лити,дека ја Љубите Родината
Ако не сте ги заветиле животите
Што ќе ни се нам,вашите заматени мисли
Кога гледаме дека ни клетвата нејзина не ве морничави
Дека сте потомци на Аветите
Зборуваат чекорите ваши кои ехо свое немаат
И си мрморите напати пред огледало,убавец на мајка
Ама не сеќавате дека мирисате на туѓа мочка.
Знам дека е така
Искусен грешник сум кој носи туѓу гревови
Навистина,валкан е овој свет
Но вие,неможете никогаш
Ама никогаш да ја нацртата сликата на среќата и радоста.
И сега
Не ги ставајте смоквините лисја на појас
Доаѓа времето кога вистината ќе суди
Некому пеколно ќе му врие крвта
Некому ќе му бидат смрзнати воздишките
А некому повторно болското во очите ќе му се раѓа.
Нема коментара:
Постави коментар