Крвавиот немир се буди,во ендеци,во угари
Неплашеќи се од грев
И не е веќе како вчера исплашен
И не се таи како клетник во килер темен
Скита евего в мисли со бучен од
Во суштества кои немаат судбина
И мајка не ги прегнала
Не се плашам,ни пак сум малодушен
Со потсмев ќе го гледам,заедно со песот до мене
Та нели на болката вака и се облекува румена риза
И кандило врака имам,за секој случај
Ама не кажувам како многумина,трпение спасение
Ајде,не чекате некој друг ниви да ора
Не чекајте троскот да не јади
Ни пак Јудејци леб да ни служат
Сега студено е,камен пука,но немир се буди
Крвав,во ендеци,во угари.
Нема коментара:
Постави коментар