Трипче Зумбулот

Трипун на Николовци,кој си го викавме Трипче Зумбулот,беше чешит чоек,толку чешит што секогаш кога ќе им се насмееше на луѓето ,сета тегоба што беше им се налепила по душата им се губеше,а потоа ќе им стореше едно мало темане,и ќе си заминеше некаде во својот свет.

А таков ми ти бил од раѓање.знаевме,оти Дана бабицата раскажуваше насекаде за тоа.таа раскажуваше,ама ликот нејзин се грчеше во гнев што Судбината си поигра рано.

Кога се родил,место плачење,ми ти удрил Трипун на едно смеење.се смеел тој,се смеела и Дана Бабицата,и Мајкаму Блага и комшивката Цвета,а Снагата на Таткому Круме кој тогај бил во Јабана му затреперила..на Арно шо се вика...ама тоа пусто арно траело само 7 дни..ете таа пална Трета наречница на Седмиот ден ми ти ја зел Мајкаму Блага на тој свет,а во овој свет останал Трипун сам,дете цицалче со смеата своја..

Остана палниот сам на свето со својата насмевка Трипунче,остана во рацете на Стрина му Елена,припроста женичка,која два дни самата се чудела шо да прај со детулето во рака..та ќе му пошепнела на Стрикому

-а да му дајме неколку капки брлива ракија,појче да спие...а..шо велиш

На Стрикому од такви зборој му доаѓаше да и ги искини жиличките на чело,и очите да и ги ископа,но остваше само стомакот да му набабри од сета пизма што се збираше во него,та кога распука зората,си го зеде торбулето на рамо и замина да бара чаре за трипуна..скиташе цело претпладен по подножјето на планината,се дур не ја виде старата црната крава со дамка на челото,излитена во кожата,и куца на задната десна нога,како скита,небеше од селото,изгледа некој ја пуштил волците да ја јадат,оти месото не и беше пресно...и пријде Арсо,ја погали неколкупати по челото,проба да и стави ортомче околу врат,ама таа несакаше,само тргна понего..молчеа и двајцата додека одеа накај дома..кога стигнаа во дворот..Арсо свика

-оооооо домаќинке,ела ваму ..

Елена брзо брзо се натокму до него,ја гледаше кравата,го гледаше Арсо.и после сето гледање зеде да мерда со зборој..

-ах арсо,уште едан уста за ранење ни донесе,ах арсо..уште една несреќа вкуќи ни стапна..

-молчи,молчи мори непрокопсана ..да не те слушни небото како кобиш,та јазикот ќе ти го врзи на тилот..молчи..ајде земи измолзија колку може,да му дадеме на Ангелчето некоја капка млеко...

Стрина му Елена зела канче,та побрзала да ја измолзи,ама меретната крава,недавала,а Елена да ја фати за боска,а она мрдни,а она да ја фати за боска,а она мрдни..и така едно десетина минути се бркале низ двор,кога Стринаму се изнервирала го метнала канчето под стреата и му рекла на Стрикому

-ако можеш измолзија,мене не ми дава..Пробал Стрикому Благој да ја молзи,и него исто му правела кравата...и..застана понастрана и зел да ја гледа и да се чуди,што крава ќе беше ова..та едно време свикал пак

-Блажејце мори..ај донесиго детулето тука..

Го донела Блажејца Трипун,а Стрикому го ставил на боската од кравата...и глеј чудо..Трипун небаре е смокче,ја лапнал боската та цица ли цица од кравата..а таа мирна,мирна не мрда од место..иии..ова траело се доа седум години,кога кравата си ја Простил господ..

Ама Трипун дали од млекото на црната крава,или од ѕвездите што му биле наредени на челото,ми ти станал мил и чешит дете..ама не само шо се смеел,ја сакал и Стринаму Елена и цвеќињата нејни,а најмногу Зумбулите..сите други оставал да ги кинат,ама зумбулите недавал...ги чувал,ги пазел,и се радувал на секој нивни цвет...

Остај шо се смееше,туку стана и гордост на Стрикому...шо да прај ,на годината кога се роди,во Јабана и Таткому си замина на тој свет..па Стрикому правеше се да биде среќен,а беше среќен,дури стана и Ајван доктор..па кога ќе им пријдеше на ајваните,ич не се плашеа од него...којзнае..некои кажуваа дека од рацете му течела Ангелската Милост,затоа било така...

Којзнае,можеби беа во право...