Кога вкусот на
твоите бакнежи,ќе останат во заборавот
Тогаш,криците на
мојата болка ќе се изгубат нечујно
Во лавиринтите на
времето
Но
Евего тоа проклето
минато повторно како сенка лилава
Се влече околу мене
Недаваќи
Сите парчиња од
душата да ги составам во целина
И
Зарем
Овој нечуен плач
на моето срце
Не и е доволен
доказ на судбината
Дека треба да
продолжам да чекорам кон Вечноста.
2011 година
Нема коментара:
Постави коментар