субота, 4. новембар 2017.

Јас толку можам





Јас толку можам
низ слабиот шепот и кажа момчето на Девојката
која сакаше сета негова Љубов да ја продаде
ете,навистина толку можам
на Бранот да го напишам твоето име
во срцево да го насликам твојот лик
со ветерот да пеам за тебе се до Вечноста

и
и кога Месечината ќе ме праша повторно
зошто и понатаму те сакам
ќе и кажам
зошто си ми единствен Ангел во Мојот Пекол

да
за тебе би направил и повеќе отколку што мислиш
би ги прегнал и тие кои ме презираат
би им простил на тие кои ме мразат
и повторно
и повторно би одел на дождот по градот
додека улиците се празни и тажни

ете толку можам
шепотеше момчето додека ехото на неговите зборови
и потврдуваше на калдрмата дека е така.





Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...