понедељак, 13. новембар 2017.

Еден Ден.



Еден ден,кога ќе го пронајдан изворот на Тагата и Болката
Повеќе за вас,помалку за мене
Ете тогаш во тој,за вас среќен за мене обичен ден
Прво,ќе преспијам на клупата во најблискиот парк
За да го слушнам заборавениот здив на покојниците
Оти и тие тажно воздивнувале
Потоа,од Судбината ќе побарам,барем еднаш
Само еднаш да сонувам Совршен Сон
Каде нема да бидам скитник по полутемни сокаци
Каде нема да плачам заедно со дождот
Каде мирисот на веќе згаснато огниште нема да ме морничави
Само еднаш,во тој Совршен Сон
Ќе бидам спокоен,исто како Бескрајната Вселена.

Потоа
Во Пурпурот
Ќе ја избришам сета пајажина околу вас што не ја гледате
Ќе ги одлепам сите празнини од вас
И
Ќе ве прегнам
Онака како што ја прегнувам и Иднината
Иако сте полни со гревови
Иако сте со пис јазици
Иако некои лаите по мене како пци збеснати
Ќе ве прегнам
За да ја стопиме сета тага во срцето
Навистина
Ќе ве прегнам.

Еден ден
Кога Ангелите нема повеќе да не чуваат.





Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...