Ги барам вашите солзи
за да можам со тишината да се заблагодарам на небесата
моите под мраморна плоча ‘рѓата ги јаде
Сега знам
спроти мене трепери приспивниот звук на надежта
во кој засекогаш заспива животворниот здив.
Се беше само сказание
седете и молчете
вистината е дека не оставив корен.
Ги барам вашите солзи
За да си кажам сам на себеси,не бев клетник нели
кој ги напушта глобочините на мракот како сива сенка.
Нема коментара:
Постави коментар