уторак, 9. август 2016.

Панта Реи



Кога ќе останеш сам
Во својата сопствена тишина
Без никакви зборови околу тебе
Само ти
И восхитот во очите
И восклици во душата
Ете
Тогаш веќе живееш во Поезиата
И сите галаксии околу тебе
Повторуваќи си себеси
Исто како и другите наоколу
Панта Реи

Во првиот миг,мислиш си напуштен
Но чуствуваш
Искрата како почнува да пламти
Во кругот без почеток и крај
Носеќи те во хармониата
Каде капката роса ти шепоти
Панта реи
На ситното зрно песок пишува
Панта реи
И чучурлигаѕа наутро пее
Панта Реи
И во семето Афионови е втиснато
Панта реи
Ете
И црвената ружа тоа го знае
Знаеш дека конечно си среќен
Пееќи ја исто како дете
Сонатата од соништата
Која го чека ветерот
Да ја однесе до ѕвездите

Но тоа не е се
Во длабочините на сите светлини
Каде што одмараат и Ангелите
И душите Благословени
Каде сите неизговорени зборови танцуваат
Ете таму
Врти вретеното на времето

Повторно се гасат очите на небото
И оваа ноќ е тивка
И во тишината пишува

Панта реи



Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...