Нејсе

Писокот на коба,го сокри позади расплетените коси

Се исправи на нозе,несакаќи другите да те видат како измеќар

Но со очите го славеше злодејството

Исто онака

Како што славеше

Кога сите онемуваа пред Ѓаволите на Правдата

А ти

Под сенката на тие ѕверосани луѓе

Слушаше како сите околу тебе повраќаат чемер

Најтешко е да се раскажува за твојот занес

Кога во транс чуден молвеше

Дајтеми да им копам во срцата со ноктите

За да можат по изгревот покорно да ги ведат главите

Зошто ли чекорат сите

Се прашувам

Кога ги гледам  околу тебе како причестени старци

Пред насолзена Црква на Присојот

Нејсе,глаголи гласот на небесата

Ќе минат и овие дни.