Јас сум само еден Сонувач
Кој има причина во непостоењето
Да го бара сопственото постоење.
Роб на чуствата кој по патишта ита
Бараќи парче тенка нежна свила
Во која би ја завиткал својата тага.
Изневерен од судбината
И верен само на курвите
Каде миг утеха најдувам.
Прогонет од Љубовта
Со малку натажени очи
Ја пијам тишината,одеќи тивко
На работ од пеколот.
Единствено,со сенката,мојот вечен пријател
Деновите во кафез ги затвораме
И гревовите не ги признаваме.
Нема коментара:
Постави коментар