Одмавнете само со рака

Јалова беше ноќта

А Јас попусто сум ја молел да го роди пурпурното утро

И да не скрби веќе со призвук на лутина

Тогаш ги обеспокојуваше и пциите кои виежот го растураа

Знам,не ја прашав,ќе побеснеше до невидено

И мракот ќе го згуснеше,леплив ќе го стореше

Од кое семе Демонско си зачната

Што со Јаловоста беснееш по сечиите дамари

Глодаш небиднице

Сурови кожи на матни типови без иднина

И без надомест се влечиш по градот

Следеќија трагата на дланката

Евеме се качив во Белината

Најпрвин не сватив

Но требало само со рака да се одмавне

И се заминувало

Знате

Овде

Во воздухот треперат и кристалите

А таму

Позади во јаловата ноќ

Легнува тишина и го препокрива нејзиниот плач.