Не сум Злодеј

Во мојот ужас е опустениот дом

Каде не остана ниедна прегратка за утрешниот ден

И така ќе биде се додека ми тежи крвта

Ми рекоа сум бил непрокопсан

И главата небаре на змија ќе ми ја смачкале

Ами ако само ќе речам

Кој ќе ме прекори,пред кого да се покајам

Немам пород свој,можеби затоа пишувам черни житија

И понекогаш ја наслушнувам песната на утробата што кркори

Дури и да се завртам во круг

Ќе се видам безимен во темнината

Да скрбам ли уште,по што и за што

Му остана уште грутката жива земја

Со неа ќе бидам тоа што отсекогаш сум сакал да бидам

Небарам прошка

И знам дека не сум злодеј.