Не ти се Аресваше Љубовта
Па тргна злокоба да бидеш
А толку пламено шепотеше
Во самото подножје на Олимп
Агапи,Агапи
Месечино моја
Што секогаш беше облечена
Во боите на залезот
Евеме сега
Седам на скркиве
Бркаќи го ветерот од мене
Кој мирисот на Јасмин ми го носи
Месечино моја
Сега за мене
И црвената боја не постои
Простими
Но слаба воздишка ќе пуштам
Нема никаква смисла да се борам
Безначајниот миг е тука околу мене
Невреди веќе да танцувам под облациве
Месечино моја
Време е од болката да избегам
Во вревата
Каде нема да одекнува
Агапи Агапи
Нема коментара:
Постави коментар