Ех Судбино,Судбино

Ја измислив повторно Љубовта додека сонував

Мислев дека така ќе ја изменам судбината

И го повторував тоа од заодот до пурпурот

Кога заносот беше преголем

Ги корнев песните од талогот на душата

И се издолжував тогаш како молскавица

Кога Љубовта ќе ја видев во колепка

Знам,танцував со непозната жена

Која боските и беа големи како облак недогледен

Косите замрсени со триста улави ветриња

А колковите

Колковите со тивок шепот ја кажуваа молитвата против болките

Ех судбино,судбино

Малку љубоморно беше Сонцето

Потемне,и светлината ја сокри

И се роди густо тесто од темнината

Сенките одеднаш бапнаа како луња

И глодаа,глодаа од сонот

Викаа и ревеа

Измама е сето ова,измама

И пајажина на нови измами ќе сплетиме

Ех судбино,Судбино

Небесата воздивнаа,испукаа и исцедија жестина

Се ширеа и се собираа во напливот на изгревот

До мене непознатата жена пееше пискаво

Зошто сега очите и беа две јами без живот

Оган,оган дајтеми молвеше злокобно

Оган дајтеми за вечниот студ под земјата да го растерам

Ех Судбино,Судбино

И пукна зората

Прошталниот крик заличи на сватовска песна

Низ сувото грло се исцеди

Несакам да се женам со непозната жена

Сакам само да сонувам

Ех Судбино,Судбино.